De Nacht Aan De Bar

De Nacht Aan De Bar

Spread the love

Hij hoort stemmen uit de twee bars komen, de muziek is rumoerig. Hij opent zijn ogen verder, helt zijn nek naar achteren, zijn buik is wat hard van de alcoholist die hij de avond ervoor had gedronken. Een taxi passeert, stopt voor die van Bram, het lijkt alsof Nancy, David, Carol en Rockwater.

Momenteel nog in het midden van de twee ingangen van de Mt. Damploos kan hij de slechtziende luide weg achter zich horen. Er zijn een paar natuurlijke verschijningen in de bar, hij ziet de westerse stijl onderzoeken, slingerende entrees. Hij denkt dat het uitzonderlijk zou zijn geweest als hij later was gekomen – meer individuen, maar hij is hier nu. Hij gaat naar het toilet, plast en borstelt zijn haar, wast zijn gezicht, hij drinkt een groot deel van de dag, bij Jerry Hino thuis, een halve mijl voorbij de gemeente (hij speelde een kaartspel met Jerry en zijn broer Jim, en Mike Gulf, en Betty-Jerry’s significante ander, moesten voor de kinderen zorgen, dus koos hij ervoor om te vertrekken.)

Hij komt uit de wasruimte, zijn lichte jas over zijn arm geslagen, zijn metgezel Allen zit in een hoek van de bar, hij gebaart met zijn hoofd – ik bedoel dat ze allebei met hun hoofd gebaren als erkenning voor de ander. Bill en zijn betere helft Judy zitten in een hokje aan de ene kant, Bill was onlangs teruggekeerd van het conflict in Vietnam. John St. Clair zit aan een andere kant van de bar, zijn betere helft, is zonder iemand anders aan de bar, omgekeerd hem. Enorme aas, bijna 1.80 meter lang (het lokale levensgrote model), geen tanden, 210 pond, tien jaar ouder dan ieder ander, of iets dergelijks, niet al te briljant, zit dicht bij Doug en zingt zijn vreemde deuntje: “24 donkere vogels bereid in de taart”, dan herinnert hij zich op dat moment de rest van de strofe niet, wat hij meestal wel doet, en gaat hij in een mompelend tafereel, alsof hij verdwaald is in zijn eigen hoofd – levendig bijna in beweging op zijn kruk, schoppend op de barvoeten.

Doug en Ace zitten in de hoefijzervormige bar, zoals de meeste andere mensen, pils drinken, blijkbaar was er een brouwfeest aan de gang; het is echter allesbehalve een gewoon, consequent ding, en aan het einde van de week is het enige contrast dat ze allemaal dronken worden. De balk is niet veel meer dan een sprong: nee, het is alleen dat, een duik. Chick Evens voelt zich een tikkeltje minderwaardig, maar weet dat hij met nog een paar pilsjes in ieder geval niets zal voelen dat hem opwindt. Terwijl hij een pils schikt en opdrinkt, verdwijnt zijn migraine. Hij gaat met zijn hand over zijn slaap, alsof hij het brouwselzweet eraf wil vegen.